Çok sevdiği birine kendi elleri ile kiyabilir mi bir insan? Suçsuz yere yargılayabilir mi onu? Ardı arkası olmayan iftiralar midir suçlu gösteren? Bazen sadece sevilene inanmak gerekmez mi? Ya yanımızda(!) sandığımız iki yüzlüler? Çok mu masumlar arkadan atıp tutarken,iftira atıp kendi çıkarlarını düşünürken? Peki ya bu işin sonu ölümle biterse o zaman sızlamaz mi hic yürek? . . Kitap tam da bunlar üzerine kurulu bir şaheser.Kiskanclik ve şüphe tohumları ile onu aldattığı kanısı Othello'ya yaveri iago tarafından söylenmekte ve Othello da iki yüzlü yaverine inanmaktadır. Iyi kalpli yaver Cassio'yu kıskanmakta olan iago iftirayı onun üzerine atar. Hicbir şeyden haberi olmayan masum Desdemona ise ölüme boyun eğen kişi olur hem de hicbir sucu yokken sırf eşi Othello'nun dolduruşa gelmeleri buna sebep olmuştur. Shakespeare' nin bir tiyatro metnini daha bitirdigim için mutluyum.Ama Desdemona'ya çok üzüldüm şarkılar söylerek veda etti hayata. "Zavallicik iç çekerdi Altında incir ağacının, Şarkısını soyle yeşil söğüdün: Eli göğsünde, başı dizindeydi, Şarkısını söyle söğüdün söğüdün söğüdün." KEYIFLI OKUMALAR HERKESE

OthelloWilliam Shakespeare · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202420,8bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra