Doğru şeyler giymek, doğru kişilerle arkadaş olmak, doğru şekilde hareket etmek, herkes gibi olmak.. Kolaydır kimi insanlar için. Ama sizce de kaçırdıkları bir ayrıntı yok mu, ya da sormaları gereken bir soru? Doğru nedir? Bir yerde belirli mimarideki evlerin belirli renklere boyanmasından, çöplerin toplanma saatine kadar her şeyin sınırları sert çizgilerle çizilmişse, gözlerini açtığında kendini içinde bulduğun bu düzenin dışındaki ihtimalleri görmek , o kadar kolay olmayabilir kimi zaman. Herkes gibi, herkes kadar, herkesin yöntemiyle hareket etmekten bahsediyorum. Ya da belki herkes gibi uyumaktan. Aynı rüyaları görmek üzere yatılan uykulardan bahsediyorum. Ama uyanmak lazım. Dik durmak lazım. Hatta bazen ufak yangınlar çıkarmak lazım. Hem kendi yolunda ilerleyebilmek hem de uyuyanları uyandırmak için. Kitap, her ne kadar fotoğraf sanatçısı Mia ve kızı Pearl'in öyküsü gibi görünse de benim için en önemli karakter Izzy'di. Izzy, yani Isabelle. Güzel, seçkin, zengin ve dört başı mamur bir hayat ayaklarına serilmişken içinde büyüttüğü, kendine yanlış gelen doğruların, onu öfkeyle doldurup yalnızlık ve kuralsızlığa iten ve mutlu olmak için bundan çok daha fazlasına ihtiyacı olduğuna inandıran tüm şeylerin ışığında, yaralı ama dizginlenemez bir ruhun tasviriydi. Ilk yangını başlatan da son yangına sebep olan da oydu. Dürüsttü. Samimiydi. Insanların kendi çıkarları için birbirlerini hiç düşünmeden harcayabildikleri olaylar silsilesini nefretle izlediğini hissettim okurken. Metaforlardan, tokat gibi çarpan kelimelerden çok uzak ama sıcacık bir anlatımı vardı kitabın. Öncelikle doğaldı, süslü betimlemeleri ve tasvirleri yoktu ama hikaye bütünlüğü çok sağlamdı. Bazı gereksiz ayrıntılara girmesine rağmen sıkıcı değildi. Arka plansa, oldukça geniş bir yelpazeye sahipti. Yazar, aile kavramında aidiyeti sorgulatan, hem çocuğun hem de ebeveynin gözünden olaylara bakabilmemizi sağlayan, üretim ve tüketim zihniyetinin merkezinde, kendinizi nereye yakın hissedeceğinizi sorgulatan çok güzel ayrıntılar yakalamış. Toplumsal anlamda da çok sağlam mesajlar verirken, öyle avaz avaz bağırmaya hiç gerek duymamış. Ten rengine göre sınıflandırılan ve dışlanan insanların yaşadıklarını ya da Asyalı olarak nitelendirilen kişilerin Avrupa toplumundaki yerini gözler önüne sermiş. Büyük büyük uçurumlardan düşürtmedi okurken, ama güzeldi, keyifliydi. Yağmurlu bahar günlerinde, pencere kenarında okumak için ideal ve iç ısıtan bir hikayeydi. Keyifli okumalar..:))

Ufak YangınlarCeleste Ng · Yabancı Yayınları · 2018202 okunma

··

248 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.