"Lütfen yanımda kal, Valtia. Gitme.”
Bu bir çocuğun duasıydı, bir kadının değil. Kafam hatıralarla doldu: Onun huzuruna ilk getirilişim, beni kollarına aldığında gözlerinde beliren şefkat. Çok korkuyordum ama sıcaklığını hissettiğim anda korku eriyip gitmişti. Benim için çok değerlisin, demişti. Artık senin yerin, benim yanım. Hissettiği hüzün gözlerini doldurmuştu ama içinde sevgi de vardı.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.