Ezenlerin bencil çıkarlarını (vesayetçilik şeklindeki sahte yüce gönüllülük kılığına bürünmüş bir bencillik) esas alan ve ezilenleri, insancıllığının nesnesi haline getiren bir pedagoji, baskı durumunu bizzat ayakta tutar ve kendisinde cisimleştirir. Böylesi bir pedagoji insandışılaşmanın bir aracıdır.