Esir olmuşuz,hemde küçücük ekranlara.Sevgi neydi unutmuşuz.Kalplerimizi sökmüşler,sevgimizi almışlar,saygıyla alakamız kalmamış,konuşurken bile karşımızdakinin de insan olduğunu unutuyoruz.Durum vahim,çok vahim dayanamıyorum insanlığın haline artık taşlaşmış kaplerin yumuşaması lazım.Kendimize gelmemiz lazım.Empati yoksunu insanlar olmuşuz,o da hata yapabilir demeyi unuttuk,o da insan demeyi unuttuk.Sadece yargılıyoruz nedensizce,sanki kendimiz kusursuzmuşuz gibi insanların kusurlarını açığa çıkarmak için can atar olduk.Hayatı dalgaya vumuşuz sağlıkla,sevgiyle,ilimle hatta dinle bile dalga geçiyoruz artık.Peki neden? Çünkü taşlaşmış kalplerimiz saçma mizah anlayışları ile mutlu etmeye çalışıyoruz kendimizi.Peki bu mu bizi mutlu edecek bu mu bize huzur verecek şey? Hayır bu bizim sadece birliğimizi kültürümüzü bozacak.Bize şu saatten sonra gerekli olan şey sevgi,saygı.Bizi güzel ahlak iyleştirecek bize güzel ahlak ilaç olacak.Bizim güzel ahlaka temiz hissiyatlı kalplere ihtiyacımız var.Ama bizim hislerimiz de elimizden alınmış hissizleşmişiz.Acilen kalplerimizi güzelleştirmemiz lazım taşlaşmış kalplerimizde çiçek bahçeleri açmamız lazım.
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.