büşra: "Mirâc Bahri": Mirâc Bahri Sâhibü’l-hulleti ve’t-tâç ve râkibü’l-bürâkı fi leyleti’l-mirac, Hazret-i Ahmed ü Mahmûdu Muhammed Mustafâ râ Salevât. Söyleşirken Cebrâil ile kelâm Geldi Refref önüne verdi selâm Aldı ol şâh-ı cihânı ol zamân Sidre’ye gitti ve götürdü hemân...

Sâhibü’l-hulleti ve’t-tâç ve râkibü’l-bürâkı fi leyleti’l-mirac, Hazret-i Ahmed ü Mahmûdu Muhammed Mustafâ râ Salevât. Söyleşirken Cebrâil ile kelâm Geldi Refref önüne verdi selâm Aldı ol şâh-ı cihânı ol zamân Sidre’ye gitti ve götürdü hemân Bir fezâ oldu o demde rûnümâ Ne mekân var anda ne arz-u semâ Kim, ne hâlidir, ne mâli, ol mahal Akl ü fikr etmek o hâli fehmü hal Ref’ olup ol şâha yetmiş bin hicâb Nûr-ı tevhîd açtı vechinden nikâb Her birisinden geçerken îlerû Emr olundu Yâ Muhammed gel berû Çünki kamûsun görüp geçti öte Vardı îrişdi ol Ulû Hazrete Şeş cihetden ol münezzeh Zülcelâl Bî kemû-keyf âna gösterdi Cemâl Zâten ol sultân-ı mâzâgal-basar Eylemişdi Hakk’a tahsîs-i nazar Âşikâre gördü Rabbü’l-İzzetî Âhiretde öyle görünür ümmeti Bî-hurûf-ü lâfz-u savt ol pâdişâh Mustafa’ya söyledî bî-iştibâh Dedi kim matlûb ü maksûdün benem Sevdiğin cân ile mâbûdün benem Gece gündüz durmayub istediğin Nola kim görsem cemâlin dediğin Gel habîbim sâna müştâk olmuşam Cümle halkı sâna bende kılmışam Ne murâdın vâr ise kîlam revâ Eyleyem bir derde bin türylü devâ Mustafâ dedi: “Eyâ Rabbe’r-Rahîm Vey hatâ pûş ü atâsı çok kerîm Ol zaîf ümmetlerim hâlî nola Hazretîne nîce anlar yol bula Gece gündüz işler isyân kamû Korkarım ki yerleri ola tamû Yâ İlâhî, hazretinden hâcetim Bûdurur kim ola makbûl ümmetim” Hak-Teâlâdan erişdi bir nidâ: Yâ Muhammed ben sâna kıldım atâ Ümmetini sâna verdim ey habîb Cennetîmi anlara kıldım nasîb Yâ habîbim nedir ol kim dîledin Bir avuç toprağa minnet meyledin Ben sanâ Müştâk olunca ey şerîf Senin olmaz mî dün-âlem ey lâtif Zâtıma mir’at edindim zâtıni Bîle yazdım âdım ile âdıni Hem dedi kim: “Yâ Muhammed ben seni Bilûrem görmeğe doymazsın beni Avdet edûp davet et kullarımı Tâ gelûben göreler dîdârımı Sen ki mi’râc eyleyûb etdin niyâz Ümmetin mîrâcını kıldım namâz” Her kaçan kim bû namâzı kılalar Cümle gök ehli sevâbın bûlalar Çünki her türlü ibâdet bundadır Hakk’a kurbiyyetle vuslat bundadır Sıdk ile beş vakt olundukça edâ Elli vaktin ecrin eyler Hakk atâ Mâhasal ol anda doksan bin kelâm Sebk idüp bulduktan encâm ü hitâm Tarfetül-ayn içre ol Fahr-i cihân Ümmühân’ın evine geldi hemân Her ne vâki oldu ise serteser Cümlesin eshâbına verdi haber Dediler: “Ey Kıble-i İslâmü dîn Kutlu olsun sâna mîrâc-i güzîn Biz kamûmuz kullarız sen şâhsın Gönlümüz îçinde rûşen mâhsın Ümmetin olduğumuz devlet yeter Hizmetin kıldığımız izzet yeter!” Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin in nebiy-yil ümmiyyî ve alâ âlihi ve sahbihî vessellim.

Mevlidi Şerif

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

büşra