“Bak dostum,şu gördüğün arkadaşların hepsi de asılacak belki. Hepsi de idamla yargılanıyor, biliyorsun. Bu çocukların yaş ortalaması yirmi bir falan. Gencecik çocuklar. Görüyorsun, şarkı söylüyorlar. Buradan çıkıp kurtulsalar bile bunların büyük çoğunluğu dışarıda kesinlikle şurada burada vurulup ölecek insanlar. Korkuları yok. İnançları var. İnanmış adam güçlüdür, korkmaz.” . Korkmadılar da. Ama unutulmamak istediler. Bilinmek, hatırlanmak ve sadece tahtada birer rakamdan ibaret kalmamak istediler. Göze göz, dişe diş olarak görüldüler. Oysa ki asılmalarını isteyen de boğularak öldü seksen bilmem kaçıncı yaşında,hafızasız-bilinçsiz bir şekilde. . “Bir sağdan bir soldan” dediler. Sanki kefeye konulabilecek bir şey varmışçasına.. . Unutmadık. . Erdal Öz tanıklığını anlatıyor. Turgut Uyar’ın şu dizesiyle “Herkes ne zaman ölür Elbet gülünün solduğu akşam” . Solmayan güllere...

Gülünün Solduğu AkşamErdal Öz · Can Yayınları · 20216,6bin okunma

·

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan