Tımon asil bir karakter her şeyden evvel. Okuduğum diğer kitaplarla ortak bir derdi var. Buysa mevkin, konumun, insanları yedirip içirmenin gerçek dost kavramını ortadan kaldırdığı gerçeği. Tımon bilge, sevecen, iyiliğin tohumunu kalbinde saklayan Atinalı bir asil. Aynı zamanda çevresinde, tanıdığı tüm insanları dost sanan aldanmış asil bir karakter. Bu gerçeğe FLAVIUS ile yaptığı konuşmalardan yola çıkarak dostlarına, yakınlarına yaptığı bir oyunla anlar ki. Bu gerçek insanlara karşı duyduğu içindeki tüm sevgiyi nefrete dönüştürecektir. Öyle çok nefret edecek ki nefretinden sarayını, hizmetkarlarını, surlarla kaplı şehrini terk edip ormana sığınacaktır. Mağaraya yerleşen Tımon insana dair tüm inancını yitirmiştir. Sebebi ise hepsinin yanında olmasının nedeninin para-altın olması. İnsan hangi yüzyılda yaşarsa yaşasın. Zamanın pek bir önemi yok. İnsan hep aynı! William Shakespeare'in bu oyunu okunmaya değer bir oyun. Zihinde canlandırılarak okuyunca daha albenili oluyor. Çok sevdim bu eseri. Çünkü insanın tüm sahtekarlıklarını tüm açıklığıyla ters köşe edip ortaya koyuyor.

Atinalı TimonWilliam Shakespeare · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20081,762 okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seher