KOCAMAN HARFLERLE HER YERE YAZASIM VAR BEN BU KİTABI BİTİRDİM DİYE. 35 günlük yaşam enerjim bu kitapta depolandı resmen. Kitabı okurken çok yoruldum yahu ama sonunda bitti.
Yazıya nereden başlasam bilemiyorum. Elimde yorumlayabileceğim ya da kaliteli eleştiri yapabileceğim bir malzeme yok. Bu yüzden bu yazıda çok hoş bir değişiklik yapacağız; eğleneceğiz.
Öncelikle, kitabın arka kapağını okuduğunuzda genç bir hanımefendinin dünyayı kurtarma macerasını okuyacağınızı düşünebilirsiniz ama o iş hiç öyle değil. Ergenlikten henüz çıkamamış karakterle dolu, betimleme yapmayı bilmeyen bir yazarın yazmış olduğu bir lise klişesi okuyoruz aslında. Tek fark Gölge ve Kemik temelini okuyucunun sağlamlaştırması beklenen fantastik bir evrende geçiyor.
Kargalar Meclisi ikilemesini okumayıp, yalnızca Gölge ve Kemik'i okuyanların Grisha evreniyle ilgili bildikleri şeyler;
1) Bu dünyada bir çeşit büyücü olan Grishalar var.
2) İçerisinde ışığa hassasiyeti olan insan yiyen varlıkların olduğu bir Karanlıklar Diyarı var.
3) Üçüncü madde yok.
Fantastik bir serinin ilk kitabında ne olur? Yazar bize karakterleri ve dünyayı tanıtır, ana karakterin hayatını bir çıkmaza sürükleyen bir takım olaylar yaşanır, karakterin yaptığı seçimlerin sonuçlarını okuruz ve bütün bu olaylar sonucunda da ana karakterimiz şans eseri (!) kıyamete sürüklediği dünyayı kurtarmaya karar verir. Gayet basit bir denklem değil mi? Görünüşe göre Leigh için anlaması pek de kolay değilmiş. Yahu Bardugo yarattığın dünyayı anlatmaktan da mı acizsin, ben sana ne diyeyim he? Kadının 384 sayfa boyunca yazığı şey şu: Grishalar var, bu Grishaların güçleri var onlar güçlerini kullanıyor. Vay be! Sen bu kafayla bunu yazmayı nasıl becerdin yahu? Kendi kurduğun -altını çiziyorum KENDİ KURDUĞUN- dünyayı anlatmak zor bir şey değil, çünkü yazar ne söylese inanacağız zaten. Kimse sana git Orta Dünya gibi bir evren yarat demiyor. Eli yüzü düzgün, temeli olan bir evren yaratsan seveceğiz zaten çünkü fikir güzel.
Zaten bu kitapta güzel olan tek unsur bir şeylerin fikirleri. Yazarın bir dünya fikri var, güzel. Hikaye ve olay örgüsü ile ilgili bir fikri var, o da güzel. Karakterler ile ilgili çeşitli fikirleri var, onlara da tamamım ben ama iş bu fikirleri eyleme geçirmeye gelince Leigh Bardugo'yu hiçbir yerde göremiyoruz.
Ayrıca sanırım yazar bütün betimleme kotasını Kargalar Meclisi'ne saklamış. Aaa çok pardon yazarın Alina'nın elini yüzünü, saçlarını ve kıyafetlerini betimlemesini nasıl unuturum, benim hatam.
Şu kitabı okuyup yazarın potansiyelini (!) -kendisine Wonder Woman rezaletinden beri gıcığım. O ünlem bu yüzden- görebilenleri gözlerinden öpüyorum. O nasıl bir ileri görüşlülüktür yahu? Bu ülkeyi sizin gibiler kurtaracak.
Kitap bunlarla da kalmıyor, bir de üstüne okuyucunun önüne tip olmaktan öteye geçememiş sığ kişiler -şuraya karakter yazmaya gönlüm elvermedi.- koyuyor. Alina kararlarını rüzgarın estiği yöne göre sürekli değiştiriyor, Karanlıklar Efendisi altı doldurulmamış boş bir karakter,
Malyen'e hiç değinmiyorum adı geçtikçe sinirlerim hopluyor fakat beni en çok üzen, hayallerimi yıkan Zoya ve Genya oldu. Kargalar Meclisi ve Sahte Krallık'ta bize bu kadar övülen, adeta bir aziz olarak adlandırılan karakterler bunlar mıydı yani? Inej Sankta Alina'nın aslında kim olduğunu bilsen o bıçağı tuttuğun elini kesersin, ah Inej ah.
Ne bileyim yahu, benim önüme böyle bir kitap koysalar ben bunu basmam. Taslağın taslağını okuyorum sanki. Eli yüzü düzgün olay örgüsü bile yok kitabın. Bir şeyler oluyor ama niye oluyor, nasıl oluyor, bu olayın yarattığı sonuçlar neler, bu olay -olmayan- karakterlerde ne gibi duygulara yol açıyor, onların hayatını nasıl etkiliyor sorularına cevapları kitap yerine biz veriyoruz.
Kalan son yaşam enerjimi de bu yazıyı yazarken harcadım sanırım. Şu seriyle ilgili bir şey görmekten, okumaktan gına geldi. 35 günümü harcadım zaten bir dakika da harcamaya takatim kalmadı.
