Aklını en acı olana, en derine, en sonsuza atmışsan korkma. Ne sessizlikten, ne dolunaydan, ne ölümlülükten, ne ölümsüzlükten, ne seslerden, ne gün doğuşundan, ne gün batışından. Sakin ol. Öylece dur. Yaşamdan geç. Kentlerden geç. Sınırları aş. Gülüşlerden geç. Anlamsız konuşmaları dinle, kahvelere otur. Artık hiçbir yerdesin.
Herhangi bir yerde, herhangi bir zamanda yaşamım bitti. Bilmiyorum nerede, ne zaman? Ve işte o bittiği yerde başladı. Acının sonunda... Acıyla...
Tezer Özlü