öyle rafta duruyordu işte. 'sıradan değilim' diye bas bas bağırıyordu ama, böyle tanıdığım bir ses tonu vardı. 'beni muhakkak okumalısın' diye de üstüne basabasa aklımda dolaşıyordu kelimeleri. çok beklettim onu, o eskimiş ve yıpranmış ve yaşlanmış diğer kitapların arasında. açtım kitabı kokusunu içime çektim. içi kaybolmuş hayallerim gibi kokuyordu ve öyle bir yere dokunuyordu ki içimde, diyordum ki 'ah ben ne ahmakmışım'.. okumaya başladım, sayfaların üzerinde kaç kişinin gözünün izi kalmıştı görebiliyordum. kaç kişi değerini bilip kazımıştı aklına, kim 'aman bu ne boğucu bi kitap' diye başından atıp savurmuştu onu anlayabiliyordum. okuyordum bense, kimsenin aldığını hissetmediği keyfi giyinerek gözlerime. su gibi içiyordum, soframda ki ekmek gibi çiğniyordum kelimelerini, cümlelerimi. ve diyordum ki sen, can, yazmaya çabalayan sefil! o kalemi elinden derhal bırak ve yazma hakkında daha çok şey öğrenmeden eline alma.. kitap bittiğinde ağlamanın eşiğindeydim ve ağzımdan çıkan 'vay be', öyle bir ürpertinin sonucundaydı ki anlatamam bunu sizlere.. beklettiğim için özür dilerim hayallerim.

Kayıp Hayaller KitabıHasan Ali Toptaş · Doğan Kitap · 20061,281 okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gedê bajêr