"anlat bana doğduğum şehri nâzım
Sofyadan pek küçükken çıkmışım
ama bulgarcabilirmişim...
sofya nasıl şehir?
dinlerdim anamdan,
sofya ufacıkmış,
büyümüştür,
düşün, kırk bir sene geçmiş.
bir "park boris" varmış o zaman.
dadım sabahları götürürmüş beni.
sofyanın en büyük parkı olacak.
orda resimlerim çekilmiş durur.
bol güneşli, bol gölgeli bir park.
git, orda otur.
belki rastlarsın önünde oynadığım sıraya.
ama sıralar kırk yıl dayanmaz ya,
onlar da çürüyüp değiştirilmiştir.
en iyisi ağaçlar,
ağaçlar anılardan uzun yaşar...
git orda en yaşlı kestanenin altına otur bir gün.
herşeyi unut,
ayrılığımızı bile,
sade beni düşün...
Sayfa 85Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.