"Birbirinden kopuk, diğerlerinin neler yaşadığından habersiz ne çok insan vardı. Çeşitli amaçlar peşinde, çeşitli kaygılarla akıp gidiyordu hayat. Ama kimse kimsenin hikayesini bilmiyordu." Yazarımızın dediği gibi kimse kimsenin hikayesini bilmiyor. Aslında insanoğlunun bilmediği ne çok şey var. Ve biz bu bilinmezliklerle beraber savrulup gidiyoruz. Zülfü Livaneli'nin bu kitabını ilk elime aldığım zaman biraz korkmuştum. Çünkü ilk defa bu kadar kalın bir kitap okuyordum ve sonunu getirememekten korktum.Gerçekten çok "etkileyici " bir kitaptı. Max'in ve Nadia'nın aşkı beni çok etkiledi. Aynı zamanda Struma 'yı ilk defa duymak beni üzdü. Nazi istilası sonrası bazı yahudi profesörlerin Türkiye 'de çalışmaya başlaması bence bizim adımıza büyük bir şanstı. Aynı zamanda Einstein 'nın Türkiye Cumhuriyeti adına mektup yazdığını da ilk defa duydum.Bilmediğimiz ne çok şey var aslında. Elimde olma imkanı olsaydı bu kitabı yazdığı için Zülfü Livaneli'ye teşekkür ederdim. Aslında yazarımız bizi bazı konularda uyandırmak istemiş. Bu yüzden ben bu kitabı bir "uyanış " olarak hafızamda yer edeceğim.

SerenadZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2020136,7bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fadime