Çocukken,susturulmaktan,suçu kendimde aramaktan,annemin ihtirası ve yalanlarına gözlerimi kapamaktan,daha sonraları da,kendi gerçekliğimin kaybını gerçeğin anlaşılmazlığı üzerine felsefi spekülasyonlarla dengelemeye çalışmaktan başka çarem yoktu.Olguların gerçekliği o kadar vahşi ve o kadar anlaşılmazdı ki,onları inkar etmek zorundaydım.Bu kaçış yolunun benim için bedeli çok ağır olmuştu;bütün bilincim sınırlanmış ve suçluluk duygusuyla dolmuştu.
Sayfa 26
··
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.