İnci Aral okuduğum her zamanda hissettiğim hislerle kapattım kitabı. Yürek daralmasıyla, merakla, giderek içine dalarak okudum. Kitaplar insanlara bütün duyguları yaşatır okurken. Tabi yaşatmak istediklerini. Ben ölümle ilgili en gerçekçi anlatımları İnci Aral’ın okuduğum ilk kitabında buldum. Durdum ve bunu yapabiliyor olmasından ürperdim. Şimdi yine başka bir kitabında ölümü çarptı yüzüme, beni öylece bıraktı. İnsanlar nasıl yaşarsa yaşasın aynı sonu yaşıyor. Bu da yaşadığı son şey oluyor. Sonunda herkes ölüyor. Kitapla ilgili yazılacaklarla dolu kafam ama içeriği anlatmış olma korkusuyla bir incelemeden ziyade hislerimi bırakıyorum buraya.