“Sonlu bir şeyi sonsuz gibi algılamak. Bir şeyin başı varsa, mutlaka sonu da olmalıdır. Kala (zaman) tüm algıların kaynağıdır ve Kala bile sonludur. Buna rağmen avidyadan (cehaletten) dolayı insan her şey sonsuzmuş gibi yaşamaya devam eder. Şu an hayatındaki en önemli olay sanki bitmeyecekmiş gibi gözükse de bitecek. Bir sonu var. Hayat bitecek, o nasıl bitmesin ki? Sahip olduğun veya olmak istediğin her şeyin bir başı olduğu gibi bir de sonu var. Sonsuz bir deneyimin peşindeymişçesine çaba harcaman ne diye öyleyse? Deneyimlenen o zevklerin, o mutlulukların hepsinin bir sonu var. Örneğin herkes bedeninin sonu olduğunu bilir değil mi? Ama kaç kişi bunu idrak eder?
Bilen değil, idrak eden kişi değişir, dönüşür.”
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.