Gönderi

Michael Ondaatje
Şimdiye kadar hiç kimsenin erişemediği bir duvar vardı içinde. Bu duvarın, Patrick'in kişiliğini deforme etmiş olduğunu varsayan Clara'nın bile. Yıllar ve yıllarca önce yuttuğu, bir türlü söküp atamadığı için hala içinde taşıdığı, birlikte büyüdükleri ufacık bir taş. Onu saklamasının gereği her neyse, yıllarca önce ortadan kalkmıştı büyük olasılıkla... Patrick ve onun o önemsiz, ufacık taşı. Yaşamının ters bir döneminde girmiş benliğine. O zamanlar minicik bir korku kıvılcımıymış herhalde. Yedi -ya da yirmi- yaşındayken başını çevirip yol kenarına tükürerek onu içinden söküp atabilir, ilk köşe başında unutabilir ve yoluna devam edebilirmiş bal gibi. İnsanlar böyle yapılanırlar işte.
Sayfa 90 - Can Yayınları _ 2003Kitabı okudu
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.