Spolier içerir ! ‘Yumruğunu yemedikçe kimsenin bırakıp gitmediği o garip şehir Kristiania’da aç açına sürttüğüm günlerdeydi' şeklinde başlıyor kitabımızın ilk cümlesi. 19. yüzyıl garip bir çağ ve şuan yere göğe sığdıramadığımız Norveç’in başkenti Oslo’dur Hamsun’un bahsettiği Kristiania… Roman boyunca karakterin adını öğrenemeyiz çünkü aslında adı bellidir, Knut Hamsun. Belirli olan ihtiyaçlar ötelendiğinde insanın nasıl değişebileceği, dönüşebileceği, bireyin toplumla ilişkisinin nasıl kopabileceği, psişik halinin dışavurumunu müthiş kelimelerle bir zeka ürünü olarak ortaya koymuştur. Hastalıklı olduğunu düşünürsünüz okurken, bence her davranışının psikopatolojide bir yerinin olduğunu düşünüyorum ki bu roman öylesine okunamayacak psikolojik bir roman. Kitabın başındaki ve sonundaki karakterin bazı izlekleri üzerinden şunu söyleyebilirim: Açlık ve çaresizlik duygusunun daha da bastırmasıyla doğrudan isyana ve kafa tutmaya bürünüyordu Hamsun. İçsel bir gelişim yerine daha da çok suçluluk bulaştırıyordu etrafına. Kitabın içerisinde para kazanmak için yazdığı iki yazı da bana şunu düşündürdü, hep bir öç almadır Hamsun’un yazdığı otorite olarak gördüklerinden. Ve altın vuruşunu yaptığı sonla biter kitap, Rus bandıralı bir gemiye yaklaşıp bir elemana ihtiyaçları olup olmadığını, karaya tekrar defnedilme korkusuyla sorar onda kendimi çokça bulduğum, yeryüzünün üvey evladı…

AçlıkKnut Hamsun · Varlık Yayınları · 201728,1bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

miyase koru