Aslına bakarsanız ilk kez Oktay Akbal'ın bir eserini okudum. Fakat kitabı bitirdikten sonraki hislerim ve düşüncelerim çerçevesinde söyleyebilirim ki; son olmayacak. Hasan Ali Toptaş'ı bilirsiniz. Kendisinin eserlerinde daimi bir sohbet ve samimiyet havası vardır. Aynı şeyi Oktay Akbal'ın bu eserinde de hissettim. Edebi bir hava içerisinde anılarımızı birbirimize anlatıyormuşuz fakat ilk sıra Oktay Akbal'ınmış gibiydi. Bu gergin günlerde hüzünlü bir havaya sahip olmasına rağmen bu kısa ve sevimli kitap bana nefes oldu diyebilirim. Herkese tavsiye ederim.
