“Gramer, yazarlar için neyse, geometri de plastik sanatlar için odur!” Mutlak, köktenci, kestirip atan, alabildiğine kapalı kübizm şöyle tanımlanır: “Bir lirik geometri!” Çoğu ressam dirsek teması içindedir onunla: Matisse, Derain, Braaue, sonra Picasso öyledir. Bir planlar, küpler, sivri köşeler oyunudur ortadaki; yüzleri elmas gibi yontulmuş görünen figürler, zenci ve Polinezya heykellerini hatırlatır. 1900’de Paris’e gelen Endülüslü Picasso, böylece soyutlama yoluyla geometrik hale getirilmiş imgelerle dolu bir dünya yaratır kendine. Arada bir kesilen, kopuk kopuk, süreksiz, Stravinsky’nin müziğinde olduğu gibi resim sanatında da zaferini kazanmıştır.
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.