Kitabım tam da şuanda bitti. Sürükleyici okumakta zorlanmayacağınız bir eser. Raif Efendi gibi bana da oluyor bazen; insanlar hakkında varmış olduğum olumsuz bir neticenin aslını öğrendiğimde kendimden çok utanıyorum. Biraz kendimi gördüm bu sebeble. Hiç aramıyor dediğim, kendimce triplere girip darıldığım uzaktaki arkadaşımı korka korka aramanın pişmanlığını yaşadığım günü hatırladım. Biraz Pollyanna olmanın ne kadar sakıncası olabilir ki?
