Bu gibi işlere meraklı olduğumdan kitabı zevkle okudum. Hocam kitabı bizimde sevebileceğimizi düşündüğü gida topluluğumuzda paylaşmıştı. Kitap, Barbara'nın eşi ve kızları ile çiftliklerinde geçirdikleri bir yılı anlattıkları yemek güncesi. Kitabın samimi ve deneyimlereden yararlanılarak hazırlandığı, kapağından ve sayfalarından belli. Kitabı hissederek okudum. Bende onlar gibi sebzelerinin ekilmesini ve çıkmasının beklenilmesini, peynir yapılmasını, hindi yavrularının yumurtalarından çıkmasını zevkle izledim, okumadım. Hissederek okuma nedenlerimden biri de bu sene buna benzer küçük çaplı bir bahçede ekim yapmamız oldu. Okulun hobi bahçelerinden birinde benim gibi toprakla uğraşmayı isteyenler,sevenler buluşarak bir bahçeyi temizledik, karıştırdık,permakültür tasarımı yaptık, tohumları ektik ve sulamak için haftada bir veya iki hafta da bir orda buluşarak biraraya geldik. Barbara'nın ailesi ve arkadaşıyla yada çitfçi arkadaşlarıyla biraya gelmeleri bana bizim bulumalarımızı hatırlattı. Gerçekten arkadaşlarınızla biraraya gelmek,ektiğiniz meyveleri ve sebzeleri kontrol etmek, zamanı gelince yemek paha biçilemez. İlkbahar ve yaz boyunca büyük zevkle okula gitmeden önce uğradığım bir durak olmuştu hobi bahçesi. Tabi bizimki küçük çaplı birşeydi. Barbara ve Steven aileleri için bazı kararları alarak bu çiftliğe yerleşmişler tam aksine. Amaçları kendi yiyeceklerini yetiştirmek, lezzetli,sağlıklı, organik sebze ve meyveleri yiyebilmek ve paylaşmak. Barbara'nın özellikle üzerinde durduğu konulardan biri yerel ürünleri satın almaktır. Gerçekten çok doğru bir yaklaşım. Ocaktan başlayarak bütün sene boyunca yaptıklarını, bahçe günlüklerini, o güzel yemek tariflerini sistemli bir şekilde yazıp paylaşmış. Camille yemek tarifini yazmadan önce o bölümdeki konu ile ilgili fikirlerini belirtip o haftanın menüsünü ve menüdeki yemek tariflerini çok güzel bir şekilde anlatmış. Bazı tariflerini denemek için sabırsızlanıyorum. Bir sürü bilginin yanında UHT olmak üzere, bilmediğim sebze ve meyveleri öğrendim. Ben birey olarak bazı şeylere dikkat ediyordum ama kitaba bakacak olduğumda aslında hiçbirşey yapmadığımı anladım. Bu konuda herkesin birşeyler yapması lazım, o yüzden okuyun, deneyin, deneyin, deneyin. Hayvan, sebze ve mucize gerçekten. Kendi ektiğin bir sebzeyi yemek ve paylaşmak kadar huzurlu ve bir okadar mucize birşey yok bence... Barbara'nın kitapta paylaştığı italyanca bir slogan çok hoşuma gitti; Nostro terra...E suo sapore.

Hayvan, Sebze, MucizeBarbara Kingsolver · Bilge Kültür Sanat · 20093 okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.