“İvan İlyiç onca insanın yaşadığı şu koca kentte, onca eş ve dost arasında ve onca aile üyesiyle birlikteyken, ne denizlerin dibinde ne de toprağın binlerce metre altında bir daha eşi benzeri bulunamayacak korkunç bir yalnızlıkla yüzü divanın arkalığına dönük yatarken, yalnızca geçmişin hayaliyle yaşıyordu.”
-İvan İlyiç'in ölümü