'' Çocuklar boyama kitabı değildir. Onları en sevdiğin renklere boyayamazsın. ''
Aslında nereden başlanır çok bilmiyorum. Hayata dair hep bir şeyler bildiğimizi sanıp durduk. Okumadan, görmeden, duymadan olan bitene sustuk. Bu kitap tüm duyguları hissettirdi, en çokta ağlattı. Koca bir vahşet içinde, çocukların bedenlerinin ne kadar naif kaldığını, Hasan'ın Emir'e koşulsuz şartsız bağlılığını, küçük bir kalbe dünyaların sığdığını gördük. Yeri geldi çok ağladım, gözlerimi kapatıp sadece düşündüm.
Kitap bittiğinde tek dileğim ' dünyayı çocuklar yönetsin' oldu. Kalplere dokunacak sıcak bir kitap, empati kurmak için de güzel bir fırsat...
