Bizim sufiler “Ömür bir nefesten ibaret’ derler, aldıkları nefesi boşa harcamamaya çalışırlar. En tutumluları hattatlar arasından çıkar. EI titremesin diye nefeslerini tutarlar. O an zihin donar zaman durur, hayat biter, hattat gider, sadece kâğıt ve kalem kalır, iki sevgili gibi buluşurlar, iki sevgili gibi konuşurlar, aşk dile gelir, o sohbeti duyarsın, bir özlemin iniltisi, bir sitemin fısıltı gibidir...
Sayfa 43 - KetebeKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.