İlk başlarda biraz sıktı, bunun sebebi de Ömer adlı karakterin uzun konuşmalarıydı. Sonraları ise bu beylik laflara alışmaya başladım. Mesaj olarak da sonunu tahmin edemediğin bir işe kalkışma, zira sonuç hüsran olabiliyor gibi bir şey... Bu roman, birbirlerini sevdiklerini düşünen Ömer ile Macide’nin aslında mecburiyetten, daha doğrusu bir şeylere ihtiyaç duymalarından bir arada bulunmalarını ve romanın sonunda da Ömer ile Macide’nin ayrılığın kaçınılmaz bir son olduğunu görmelerini anlatıyor. Sevdim diyebilirim fakat aklımda hâlâ Raif Bey ile Maria Puder (Kürk Mantolu Madonna) var.
