Kalbim Zezé'de kaldı. Gözyaşlarıma engel olamayarak okudum. Çocukluğumuzu hiç unutamıyoruz. O saf masumluğu ileriki yaşamımızda hep arıyoruz. Hayatın karmaşıklığına kaptırıyoruz. Önemsiz, boş, gereksiz kalıplarla monteliyoruz kendimizi. Sezen Aksu'nun bir çocuk sevdim şarkısı kafamda mırıldanırken sonuna geldiğimi anlamıştım kitabın. İçimdeki hüzündü ardında bıraktığı..
