Nasıl başlayacağım bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum. Gecenin ikisiydi kitabı bitirdiğimde. Gözlerim dışardaki sokak lambalarına takılı kaldı. İki de damla düştü o bir düşe dalmış iki aynadan. Şimdi anlıyorum niçin elimin bir türlü bu kitaba varamayıp sayfalarını açma cesaretinde bulunamayışımı. Hazır değilmişim meğerse. Öyle güzel vakitte öyle güzel geldi ki bu eser ; gerçeklerin bu acımasız, kalabalık hengamesinden sıyrılıp Raif'in yüreğinde buldum kendimi... Ahh, Raif... Sen, nasıl bir adamdın öyle. Bazen kendimi buldum sende. İnsanlardan neden sürekli kaçtığını, neden onları anlamadığını, neden onlar gibi olamadığını o kadar iyi anlıyorum ki... Sen de susmak zorunda hissettin, sen de kimseye anlatamadın derdini... Ahh, Maria... Ahhhh, Kürk Mantolu Madonna.... Sen, nasıl bir kadındın öyle. Senin de Raif 'ten bir farkın yoktu aslında. Sen insanlardan ziyade erkeklerden kaçtın. Çünkü babasızlığın ve kadın başına ayakta durmanın ne olduğunu çok iyi biliyordun. Sen güçlü kadındın. Ama senin de içinde büyük bir boşluk vardı. Aradın, aradın, aradın... En sonunda hasta yatağında Raif 'in gözlerinin içine bakarak buldun içindeki noksanı... Ardından o muhteşem cümleyi kurdun... ' 'Seni seviyorum, deli gibi değil gayet aklı başında seviyorum...' ' Siz başkaydınız... Ama en büyük acı gerçek ayırdı sizi... Sessiz, sedasız, vedasız.... Ahh Raif... Ahhhh Suskun Adam... ' 'Her şeyi içinde boğmaya mecbur olmak, diri diri mezara kapanmaktan başka nedir???' ' demiştin hani. Tam da o yerdeyim işte... Ben bu kitapta takılı kaldım. Uzun bir sürede etkisinden çıkamayacağım gibi görünüyor. Okuyun dostlarım... Okuyun bu kitabı... Bu sessiz, vedasız aşkı.. Eminim, siz de kendinizden, içinizden bir parça bulacaksınız. Sayfalarla kalın...

Kürk Mantolu MadonnaSabahattin Ali · Parola Yayınları · 2019314,7bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

62 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

dilârâ..