Kitabın kapağını açınca Araf suresinin mealiyle karşılaşmayı beklemiyordum açıkçası, bu yönüyle beni meraklandırdı ve konusuna vakıf olabilmek için biran önce okuma isteği uyandırdı. Okudukça acaba nereye bağlayacak diye düşünmeye başladım çünkü ilk başta bir psikolog ana karakter vardı ve olay onun farklı farklı arkadaşlarıyla ahlak iyilik kötülük para evlilik ve özellikle de aşk üzerinde yaptıkları felsefi sohbetlerle ilerliyordu. Ama hiçbir arkadaşının hikayesi tam verilmiyordu bu yönüyle bana Çehov un hikayelerini andırdı. O boşlukları okurun zihin dünyasında kendi hayal gücüne bırakıyordu. Bir de o kadar çok isim vardı ki okudukça karıştırmaya başladım bu da biraz sıkıcı hale getirdi kitabı. Özellikle okurken sinirlenmeme neden olan bir nokta var o da yazarın adeta ortaçağ zihniyetiyle kadınlar hakkındaki aşağılayıcı tavrı. Bu feminist damarıma basmış olacak görmezden gelemedim zira sadece bir yerde "kadın bedenini anne olma vasfıyka kutsiyet addetmesi" dışında sürekli erkeğe hizmetle sorumlu sinsi şeytan sömürücü, aşk denince ondan anlamaz felsefeden anlamaz boş konuşur vb yorumlar çok sinir bozucuydu. Yani sürekli böyle ilerleyecek diye düşündürecek kadar fazlaydı. Bu yüzden özellikle feminizt düşünürlerin ve felsefeden hoşlanmayanların okumasını tavsiye etmem sonunu getirmekte epey zorlanırlar zira. Onun dışında empatik ve özellikle insan psikolojisi bakımından analizleri okumaktan zevk alanlar gönül rahatlığıyla başlayabilirler. Felsefi cümlelerinin hakkını vermem gerek ince ince düşündürdü. Ve küçük bir not: Alamut la kesinlikle ne tarz olarak ne de sunuş olarak alakası yok. O kitabını referans alıp başlamayın hayal kırıklığına uğrarsınız. Son olarak da keyifli okumalar.

ArafVladimir Bartol · Koridor Yayıncılık · 2019244 okunma

·

216 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aksâ