"Tanrı öldü, güneş doğmamak üzere saklandı, beynim ile kalbim arasındaki köprü patlatıldı. Az önce geriye kalan son ışığı da kaybettim. Ruhum ve geriye kalan aklım dipsiz bir kuyuya atıldı. Gözlerim kararıyor, gözlerimden atamadığım her çığlık için yaşlar akıyor. Olduğum yerde uzandım ve hıçkırarak ağladım. Bütün her şeyi tekrar yaktım, sessizliğin sağır eden gürültüsü içinde can çekişiyorum. Hiçbir şey hatırlamamama rağmen neden bu kadar acıyor? Şimdi bile canımı bu kadar acıtıyorken, nasıl oldu da dayanabildim?"
Sayfa 59Kitabı okudu
··
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.