“Kahretmedim hiç. ‘Keşke’ demedim. Baharım olmadı içeride, doğru. Ama baharın kokusu hep burnumun ucundaydı. Yitirmedim o kokuyu, izini sürdüm. Dışarı çıktığımda da yürümeye devam ettim. İnsanlar değişmişti fakat yollar duruyordu. Yürünecek yol olduğunda, bacaklarım kendiliğinden atıldı ileriye. Derman arkadan geldi..”
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.