Ne güzel, ne akıcı ve ne dokunaklı bir kitaptın sen.. bir kitap düşünün ki içersinde bir çok konuyu ele alsın. umut etmenin, hayallerin insanı nasıl ayakta tuttuğunu, yalnız kalmanın insanı nasılda kahrettiğini, ne kadar iyi olursak olalım hata yapabileceğimizi ve daha bir çoğunu. lennie ! bu karakteri okurken aklıma hep yeşil yol filmindeki dev siyahi adam geldi. saf, iyimser, iyi kalpli, karşılıksız sevgiye, çocuksu bir ruha sahip fakat görünüşü ise iri yarı, güçlü ve heybetli. lennie, yoldaşı george'a olan güveni ile sarsıyor insanı. böyle bir güven.. karşılıksız ve hayallerini onunla sürdürecek kadar iyimser. aslına bakarsanız george'da onu koruyup kollardı hep. fakat lennie'nin sevgisi çok daha farklı bir düzeydeydi. george'unki ise aslında insanın yalnız kalmama ve acıma güdüsüyle karışık, fakat yinede çok güçlü bir sevgiydi. lennie var ise hayal kurmak güzeldi. öyle ya ? insan neye sahip olursa olsun yanında ona herşeyini anlatabileceği ve hayallerini yaşayabileceği bir yoldaş isterdi.. kitapta gördüğüm en yoğun duygu bu yoldaşlık duygusuydu. bu yoldaş hepimizin hayatında da bir ihtiyaç değil mi ? kimi zaman eş, kimi zaman gerçek bir dost, kimi zaman kedi köpek.. ne olursa olsun bir yoldaş olmalı.. hayatımıza devam ederken yaşadıklarımızı anlatabileceğimiz, beraber hayal kurup o hayaller için mücadele edeceğimiz bir yoldaş.. spoiler : kitabın sonunda george'un , yoldaşı lennie'yi kendi eliyle öldürmesini ise kitabın ortalarında yer alan bir hikaye ile alıntıladım. bir köpek vardı. yaşlı, kokan, hiçbir işe yaramayan bir köpek.. ve bir gün çiftlik sahibinin oğlu gelip o köpeğin sahibine : '' ne işe yarar bu it ? öldür gitsin. nası olsa şurada yavrular var. birtane veririz sana onu büyütürsün. '' der. fakat köpeğin sahibi buna yanaşmaz. '' benim yanımda büyüdü, yapamam! '' der. ve yakınır : '' bana bir zorluğu yokki. neden öldürmemi istiyorlar anlamıyorum. '' çiftlik sahibi : '' senin elin öldürmeye yanaşmıyorsa bırak ben öldüreyim. '' der ve köpeği bir dere kenarında tam ensesinden öldürür. bu durum köpeğin sahibini öylesine üzerki, '' keşke bunca senedir yanımda olan yaşlı köpeğimi başkasının eline bırakmasaydım. ölüceksede benim ellerimde ölseydi '' der. işte george, lennie'nin yaptığı bu çok büyük hatadan sonra aynı şeyi düşünür. lennie' nin bu insanlar tarafından vahşice öldürüleceğini anlayınca onu yakalamak için çıktıkları zaman lennie'nin nerede saklandığını bildiği için onun yanına gider ve hiçbirşey olmamış gibi yanına oturup hayallerine devam eder.. yoldaşı ile son kez güzel hayallerinden bahsederek hiç olmadık bir anda kendi elleriyle yoldaşının yaşamına son verir. uzun süre bakar o vuran eline, sesi kısılır.. fakat lennie hep onla yaşamıştır ve onu başkasının kesin olarak bulup öldüreceğini anlayınca, o başkalarının katletmesine izin vermeyerek bunu dahi kendi elleriyle yapar. içi yansada.. -------------------------- '' biz onlara benzemeyiz. niye mi? çünkü, çünkü yanımda sen varsın, beni kollarsın, senin için de ben varım. niyesi bu işte. ''

Fareler ve İnsanlarJohn Steinbeck · Sel Yayıncılık · 2023171,7bin okunma

·

2 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Devrim