İlk defa bir kitabı okurken beynim şişti. Kitabı beğenmediğim anlamında değil gerçekten tartışmaları beni yordu. Kahramanlar para hırsından benliklerini kaybetmiş ve bu çok güzel yansıtılmış. Aleksey İvanoviç yani başkahramanımız sanki herkesi düelloya davet ediyor, sürekli birileriyle kavga ediyor. Sanırım bu hırçınlığı sevdiği kadına kendini yakıştıramamanın verdiği iç savaşın dışarı yansıyanlarıydı. Kitabın sonunda parayı buluyor ama o kadar özgüvensiz ki yine de sevdiği kadının yanında olamıyor. Kumardan kazanılan paranın nasıl hayatları mahvettiğini okuduk da diyebilir miyiz ? Kitabın son kısmında ise parası olan ama kullanılan bir adam gördüm. Hatta kullanılmak isteyen. Yorgun, pes etmiş, ne derlerse yapan biri. Hatta parayı kazandıktan sonra dostunun “Paris’e gideceğine eminim” demesi üzerine aslında hiç de aklında yokken Paris’e giden bir başkahraman. Çünkü artık ne yapması gerektiğinin bilinmezliğinde öyle kaybolmuş ki söylenenleri yapması gerekiyormuş gibi davranıyor. Son kısımda yine dostuyla karşılaşıyor. Ondan para alıyor ama dostu “Bu parayı da kumarda yiyeceğine eminim” diyince gidip kumarda yiyor. Kurdun aklına kuzu sokmak :))

KumarbazFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202369,3bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sena