O da eğilip canlı kalan tek menekşeyi bana uzatmıştı. Zamanla içimde yeşeren aşka inat, kurumuştu menekşem. Siyaha dönmüştü rengi. Ben, menekşeleri sevdiğim gibi seviyordum Alaz'ı, belki de bu yüzden bu çiçek bana Alaz'ı hatırlatıyordu. Tabii, Alaz benim için mor değil de onun için kuruttuğum kendine has siyah bir menekşeydi.
Sayfa 321 - Parola YayınlarıKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.