·
5 views
Kitabı okuduğumda ilk düşündüğüm şey, insanların yaptığı bir yanlışı bitirmesinin asıl sebebi "bu yaptığım doğru değil" diye düşünmek değilde, bir korkunun yada endişenin aracı olması. Bir nevi iğnenin ucunun bize batacağını anladığımız zaman ancak hatalarımızı, yanlışlarımızı bırakmaya daha hevesli oluyoruz. Bu şekilde sözde kıymeti anlaşılan şeylerin gerçekten kıymeti anlaşılmış olmuyor aslında.
iste bende diyorum ki bu kiymeti anladigi icin boyle dusuncelere girmez artik. zaten bu korku onu basli basina degistirdi. esine de cocuklarina da tutumu gercek olmasa bile degisti. ve bu korkuyu yasarken onlarin onemini anladigindan eski haline donecegini dusunmuyorum. ve bence bu kitap ikinciye ihtiyac duymuyor. yazar en guzel yerde bitirdi zaten. ikinci kitabin olmasi icin hicbir sebep yok.
bence kadın oyle bi havaya girmezdi çünkü bu korkuyu stresi bizzat yaşadı. Bu korku o kadar büyüktü ki intihara bile gidiyordu. yani boyle triplere gireceğini düşünmüyorum ben. aksine kitabin sonunda gördüğümüz gibi ailesinin önemini, kıymetini anladi.
Hayır uzun zamandır uyuyamadığı uykunun ve rahatlığın kıymetini anladı. O sadece ilk sabah hissedilen bir şey. Zaten çocukları kadının umrunda değil bence o kadar da hayatının hiçbir döneminde de önemli olmamış belli ki :) keşke devamı olsaymış ahahaha
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.