Bu kitap; “bir kişiyi ihtiyacımız olduğu için mi severiz yoksa sevdiğimiz için mi ona ihtiyaç duyarız” handikapının içerisinden sizi çıkartıyor ve bu konuyu kusursuzca işliyor. Sevginin içeriğinin ve en açık delilinin ilgi olduğunu bize gösteriyor. Üstelik sevgilerin en yücesi olarak tanımladığı; anne sevgisini örnekleyerek bunu yapıyor. Tabi sevginin bir çok türünü işliyor esasında ama bende en çok etki eden tür anne sevgisi oldu. Bir annenin çocuğuna olan sevgisini ele alarak aslında sevginin sadece içsel bir his değil bununla beraber çocuğun ihtiyaçlarının koşulsuz karşılanması olduğunu gösteriyor. Yani onu yıkamayı, beslemeyi kısacası ilgi göstermeyi savsakladığını görürsek bu durumda sevginin içtenliği sorgulanır ve bütün sevgi sözcükleri anlamını yitirir. Bu durum diğer canlılar için de böyledir, bir çiçeğe, bir hayvana olan sevgi de, duyarlılık ve hassasiyet ister. Bu kitap size sevmeyi öğretmez ancak sevgiye bakış açınızı değiştirip; sevmenin nedenlerini ve sevmemenin önündeki engelleri size gösterebilir. Belli bir olgunluk düzeyine erişmeden kişinin sevgiye ulaşamayacağını göreceksiniz bu kitapta. Son olarak kitapta ilgimi çeken başka bir ifade de “ sevginin gelişimine yer vermeyen bir toplum, insan doğasının bu temel gereksinimini gözden kaçırdığı için gelecekte yok olacaktır” sözüydü. Gerçekten de “sevgi” insanın en temel ve gerçek gereksinimiydi.

Sevme SanatıErich Fromm · Altın Post Yayıncılık · 201218,5bin okunma

·1 alıntı·

1.028 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.