Kitap hakkında çok şey söylemeye gerek yok aslında; bir ajanın kısa hikayesini okumak diyebiliriz buna… Başından geçenleri, izin verdiği ölçüde önümüze sürüyor ve takip ediyoruz. Soner YALÇIN’ın kitaba neler kattığını tam olarak anlayamamakla beraber röportaj havasında geçtiğini söyleyebilirim. Tabii dede yakup cemil’in osmanlı’nın son dönemlerinde yaptıkları ile torun yakup cemil’in ikinci dünya savaşından sonraki konjoktürde neler yaptığını peşisıra takip etmek; özellikle osmanlı son dönemi açısından ilginç ve bir o kadar da keyifliydi.
Daha fazlası blog yazımda;
hknkr.com/teskilatin-iki-...
