Ben ikide birde böyle oluyorum , bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum , bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum . Bu nefret filan değil ...İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile ...Sadece bir yalnızlık ihtiyacı .Öyle günlerim oluyor ki , etrafımda küçük bir hareket , en hafif bir ses bile istemiyorum .Taşıp dökülecek kadar kendi kendimi doyurduğumu hissediyorum .
Sayfa 88 - YKY
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.