Aynadaki Adam
Hangi meyhaneye gitsem
Yalnızlık anıtı bir adam bankoda
Bakışları uzak
Duman kaplamış yüzünü
Kendi sürgününü yaşıyor
Kim bilir kimden
Bir ülke diye kaçarak
Konuşmuyor,
Dokunsan, ağlamayacak
Çünkü gururu var
Arada bir gülümsüyor
Görüyor bunu o ayna
Ve aynanın asıldığı duvar
Yanlış kahkahalar çarpışıyor
Kadehler öpüşürken
O, yine bir başına
Öksüz çocuk oyununda
Bir yağmuru biriktiriyor
Kuşların gökyüzü diye geçtikleri
Göçlere alışık gözleri
Hangi meyhaneye gitsem
Yalnızlık anıtı O adam
Sanki için için okuyor
Kapattığı bir defteri
Şaşılacak şey
Ne duvar çatlıyor
Ne ayna!
Sayfa 121 - 122
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.