Gerçekten at çalan birilerinin olduğunu düşündüğüm için bile garip görünmüştü kitap gözüme. Fakat enteresan bir kitap okuduğumu sayfalar sona ermeye başlayınca anladım. Şöyle ki bir kitap sizi içine alıyorsa, muhtemelen olayların akışı epeyce merak duygusu uyandırıyordur. Bu kitapta merak duygumu ön planda tutamadığı halde beni kendine bağlayacak ölçüde garip olan şey durağanlık. 67 yaşında, 2 evlilik geçirmiş fakat yalnızlığıyla baş başa kalan Trond, Norveç'in haliyle soğuk ve kitap kapağındaki gibi karlı bir ormanında yaşıyor. Öyle yaşamayı tercih etmesinin belli sebepleri var ki kitapta okuyoruz elbette. (İmrenmedim değil ara sıra.) Sık sık geçmiş yaşantısına dönülerek, birinci ağızdan anlatılan 15 yaş zamanları, şuanki yaşamında bir şekilde karşısına çıkıyor ve geçmişte yaşanan birtakım olaylara açıklık getiriliyor kitapta. Olay örgüsü aslında bu kadar. Sonunun bağlandığı bir nokta beklemeksizin okudum. Sonra ne mi oldu? Betimleme severler için özellikle yazıyorum, enfes bir betimleme sanatıyla karşılaştım. Öyle ki alınan nefesin, yürünen yolun, içilen kahvenin, bir bakışın ve bir gülüşün bile özel bir rengi varmış gibi her hali, her şekli eşsiz bir şekilde canlandı gözümde. Üstelik hiç sıkılmadım. Aksine, neyi ne kadar daha bu şekilde güzel ve çekici anlatabileceğini merak ederek okudum. Nitekim kitap bitti ve ben sanki ortalarda bir yerde kapatmışım ve tam olarak devamından mahrum kalmışım gibi hissettim. Bu hayal kırıklığı yaşadığım anlamına gelmesin; tadı damağımda kaldı diyelim. Öyle güzel içine daldım, öyle güzel yaşadım ki kitabı, "Acaba şuan Trond amca ne yapıyor?" gibi tatlı bir düşünce takılı kaldı bir süre zihnimde. İşte bana, bitince de aranılan böyle kitaplar gerek. Belki size de böylesi gerekir. Denemek ister misiniz? O halde haydi! At çalmaya gidiyoruz.

At Çalmaya GidiyoruzPer Petterson · Metis Yayınevi · 20211,106 okunma

··

1.447 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.