"Bu dünyadaki tek mutluluğun gözlemlemek, gözetlemek, izlemek, kendini ve başkalarını irdelemek, büyük, biraz camımsı, biraz kanlı, kırpışmayan bir göz olmak olduğunu idrak ettim. Yemin ederim mutluluk bu." diyen Nabokov kitaba birinci tekil şahıs gözüyle bakıyor ve onun gözüyle olayları öğreniyorsunuz. Ona inanıyorsunuz, birden bir yerde yazar okuyucuyu yüzüstü bırakıp kaçıyor. Üçüncü bir kişi gözünden olaylar anlatılıyor. Tam da Nabokov'un istediği bir durum ortaya çıkıyor "“Takdire değer okur kendisini okuduğu kitaptaki erkek ya da kadınla değil, o kitabı yaratan, kurgulayan akılla özdeşleştirir.” Kaybolduğunuzu anladığınızda da satırları her an bir şey ortaya çıkacak dikkatiyle okumaya başlıyorsunuz. Çıkıyor da. "Bir yazara üç noktadan bakılabilir: bir öykücü olarak görülebilir, bir öğretmen olarak, bir büyücü olarak. Büyük bir yazar üç niteliği -öykücü, öğretmen, büyücü- birleştirir, ama onda ağır basan, onu büyük yazar kılan büyücülüğüdür." buyuran Nabokov bu novellasında hayatın ne olup, ne olmadığına dair aforizma tadında cümlelerini okuturken bir yandan da "büyücülüğü"yle heyecanlandırıyor. Okurken aklıma Borges'in Babil Kitaplığı dizisi geldi, rahatlıkla bu eser o diziye girecek türden fantastik bir öylü.

GözVladimir Nabokov · İletişim Yayınevi · 2018374 okunma

·

140 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

F.A