Bizim ülkede "benim hüzünlü orospularım" isimli kitabı okumayı tercih ettiğimde insanların bakışlarını tahmin etmiştim tabiki. Hem kasada ki bakışlar hem okuduğunda göz ucuyla bakanlar mı dersin! Ah be keşke içindeki duyguyu azıcık anlayabilseler dedim.
Marquez'i severim, yüzyıllık yalnızlık biraz agır gelmişti geç bitirebilmiştim ama bu kitabı çok hızlı akıyor. 90 yaşına girmiş ve doğumgününde kendine bakire bi kız istemiş, sonrasında aşık olup dokunamıyor bile... Dahasında yüklü hisler ve anlatışları!
Hele ki şu korona dönemlerinde evde lokmalık kitaplar arasına girdi.
Tavsiyemdir
