Küçükken "Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar." sözünü anlamayıp anneme sormuştum:Doğru söylüyorlarsa neden kovsunlar ki?Bu sorunun cevabını buldum demeyi çok isterdim fakat hala aynı soruyu kendime sorup duruyorum.Yalnızca sözde değil;davranışlarda,olaylarda,yaşamda nerede yanlış görsem düzeltmek istedim,uyarma vazifemi yerine getirmeye çalıştım.Fakat insanlar Pandora'nın kutusu gibi,açmadan önce her şey yolunda görünür.Bir kez açtığınızda ise dönüşü yoktur,değişimlerine kolayca şahit olursunuz.Özellikle birçok asılsız yorumun dolaştığı şu günlerde insanları teselli amaçlı her duyduklarına inanmamaları gerektiğini söylemek bile tepki almamıza sebep oluyor.Bazen ben de mi doğrulara diğer insanlar gibi kapalıyım da farkına varamıyorum acaba diye düşünüyorum.Hayalperestliği bir kenara bırakıp neden denmiş olacağına kafa yoracağım biraz.Ütopik/distopik kitaplarda veya filmlerde insanlarının birbirinin zihnini okuyabildiğini görürüz.Hepimizin özendiği,istediği bir yetenek olsa dahi bu durumdan en çok acı çekecek kişi yine biz oluruz.Dünya yalanlarla dolu,hepsi bizi üzmek için olmasa da.Acaba ilk yalan nasıl ortaya çıktı?Kim,hangi ihtiyaçla gerçeği saptırma ihtiyacı hissetti?Olacakları değiştirmeye çalışmak insanın kendini büyük görmesinin bir sonucu olmalı.Yalan da bu sebepten çıkmış olmalı,bedellerden kaçmak,kaderin işleyişini değiştirmeye çalışmak,öngörülemeyecek sonuçlara sebep olsa dahi o an bulunduğumuz durumdan kurtulup geçici çözüm sağlamak...