“Birçok insan digerlerinin yaşamsal krizlerinin birbirine çok benzediğine inanır. Ama aslında çocuklu bir ailede meydana gelen bir boşanma, başka hiçbir yaşamsal krizle karşılaşip anlamayacak bir yarılmadır... Başka hangi yaşamsal krizde böylesine yakıcı bir öldürme isteğiyle dolarız ki? Başka ne zaman çocuklar eşe karşı bir silah olarak kullanılır ki? Diger yaşamsal krizlerin tersine, bir boşanma insanın en temel tutkularını gün yüzüne çıkan
rir; aşkı, nefreti ve kıskançlığı. ..
Çogu kriz durumlarında -deprem, sel ya da yangın felaketlerinde ebeveynler içgüdüsel olarak ilk önce çocuklarını emniyete almaya çalışırlar. Buna karşın boşanma krizinde anneler ve babalar için çocuklar ancak ikinci sırayı alabilirler; birinci sırada olan kendi sorunlarıdır. Boşanma davası sürerken ebeveynler çocukları hemen hemen bütün alanlarda ihmal ederler: Evin düzeni altüst olur ve çocuklar kendi hallerine bırakılırlar. Boşanma sürecini yaşamakta olan ebeveynler çocuklarıyla çok az zaman geçirirler ve onların ihtiyaçlarına karşı fazla duyarlı davranmazlar. Bu genel yıkılma anında tam bir egoizm hâkimdir.”3
·
30 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.