Kitabını okuyana dek Frankenstein benim için hiçbir özelliği olmayan bir “canavar”dan ibaretti. Küçükken birkaç defa çizgifilmlerine denk gelmiş ve bayılarak izlememiştim. İzlediğim dizilerde “alt metinde geçen mesaj” diye tutturduklarından merak edip aldım. İyi ki okumuşum diyorum şimdi, okumaya bu kadar geç kalmışken. Kitabı çok beğendim. Okurken kalbim ağrıdı, ağlayamayacak kadar üzüldüm. Özellikle kitabın ikinci yarısında heyecan hiç dinmiyor, bir sonraki sayfaya geçtiğinizi fark etmiyorsunuz bile. İşte böyle 18. bölümden itibaren bir çırpıda okudum kitabı. Kitabın ortasında yazar anlattıklarına mola vermek için (sebebi bu değildir ama ne bilmiyorum) Türkler şöyle Türkler böyle dediği bi’ kısım var. O kısımda sinirden okumaya devam edemeyip mola verdiriyor insana. Onun dışında hikaye kalbimi paramparça etti. Frankenstein’a (hem aslına hem diğerine) öfkelenmekle acımak arasında gidip gidip geldim. Duygudan duyguya sürüklendim. Okurken her an 18 yaşında nasıl böyle bir şey yazabilmiş diye düşündüm. İlk bilim kurgu ve korku romanıymış. Mütevazı kitaplığımın en’lerine yerleşti. Defalarca okuyacağım kesin.

FrankensteinMary Shelley · Dex Kitap · 201814,2bin okunma

·

362 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ruveyda