Ülkü Tamer’i çoğumuz “Güneş Topla Benim İçin” şiirinden tanırız. Ama o aslında pek çok şiirini her gün onlarca kez şarkı olarak dinlediğimiz bir şairimizdir. Zulme ve zalime başkaldırı niteliğindeki bu şarkıları da çoğunlukla Ahmet Kaya ile Zülfü Livaneli söylüyor. Yüz yıldır faşizm altında ezilen bir toplumun şairi elbette mahpuslardan, kurşundan, kamadan, yoksulluktan, özgürlüklerden bahsedecek. O da öyle yapıyor ve AĞIT, ÜŞÜR ÖLÜM BİLE, HARİTA, KIRDA VURULANLARIN TÜRKÜSÜ, MAYIN TARLASINDA MANİLER, SEVGİNİN ARDINDAN, GETİR BANA, SARAR SENİ, BU DAĞLARDA SESİM DURUR, GÜL DİKENİ, N'EDEYİM, GÜN SONU ve daha nice, en az Güneş Topla Benim İçin kadar güzel, anlamlı şiirler yazıyor. Ülkü Tamer’in neden bir Nazım Hikmet, Orhan Veli, Cahit Sıtkı, Tarancı kadar tanınmadığına gelince, kitabın özellikle ilk iki yüz sayfasında yazılanların şiir olmadığı kesin. Peki, “düz yazı mı” derseniz, öyle olduğunu söylemek te çok zor. Zira bu yazılarda bir anlam bütünlüğü ve tutarlılık da yok maalesef. Hani “Dam üstünde saksağan, vur beline kazmayı” şeklinde söylenen bir deyimimiz var ya, işte tam da böyle, o söz konusu yazılar. Cahit Zarifoğlu’nun Yedi Güzel Adam kitabını anladığını zannedenler olduğu gibi bir gün belki de Ülkü Tamer’in bu tutarsız, anlamsız, sinir bozucu yazılarını da anlayanlar veya anladığını zannedenler, ya da anlamış gibi yapanlar çıkabilir ama benim için bunlara katlanmak oldukça zor ve sinir bozucuydu. Fakat kitabın sonlarına doğru art arda gelen, hazzına doyulmaz şiirler için, bu kadar zahmete değdi doğrusu. Okuyarak kalın.

Güneş Topla Benim İçinÜlkü Tamer · Islık Yayınları · 2020220 okunma

·

202 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.