Sadık Hidayet büyük bir kültürel deposu bulunan ve medeniyet ekollerinden olan İran edebiyatının bohem yazarlarından. Tarz olarak bana Kafka'yı anımsatıyor. Mekan ve kişi seçimi olarak genelde karanlık ve yalnız, hastalık hali taşıyan kişileri seçiyor. Bolca intihar, Esrar ve ölüm teması var. Kitabın en son hikayesini çok beğendim. Hayat suyu adlı hikaye iktidarın insan doğasını sömürüşünü kör ve sağır edişini ustalıkla masalsı bir didaktizmle sunmuş bize.
