"Geç kalmışlığın ilacı yoktur." (Spoiler içerir.) Güzel bir konumdan, askeriyeden gururu yüzünden ayrılan ve halk tarafından hor görülen bir meslek edinen rehinci bir adam, kırklı yaşlarındayken, muhtaç gencecik bir kıza kol kanat germe amacıyla onunla evleniyor. Sevmiyor mu? Seviyor tabii. Kız da onu seviyor yahut sevmek istiyor. Birbirleriyle ihtiyaç olmadıkça konuşmayan ve sadece bakışlarla ve hareketlerle anlaşan bu çiftin evliliği sağlıklı olmuyor elbette. Adam ona tapıyor, öyle ki şakağına silah dayadığı halde ona aşkıyla sadık, ama yine de bunu ona belli etmekten kaçınıyor yine gururu yüzünden. Peki ona tüm duygularını döktükten sonra kaç saat yanında tutabildi bu zavallı kızı? Oldukça fakir ama az çok okumuş genç bir kız, Goethe'den alıntılar yapan orta yaşlı bir rehinci. Derme çatma evinden "ceketini" alıp koca evine gelen ve kocası tarafından değer gören bu genç kız neden mutsuz? "Ya hep ya hiç!" Ya tam sevmeli, ya hiç. Kız kocasını tam sevemediği için ona haksızlık yapmak istemediğinden kendince bir çare buluyor bu işe, herhalde. Meryem Ana'dan af diliyor. Kısa ve tek seferde okunup bitirilmesi gereken trajik bir eser. Karakterlerin sessizliği konuşuyor daha çok. Sinemaya uyarlanmak için çok uygun.

Uysal KızFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 20238,2bin okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.