Yaşıyoruz elbet ücralarda bir yerde. Fakat sorgulamıyoruz. Nasıl öğretildiyse sormadan kabullenip devam ediyoruz hayat denen belaya. Ömrü hayatımızda hiçbir şeyi sorgulama eylemine kalkışmazken sevgiyi sorgulayasımız gelir. En son olması gerekirken. Sorular bırakmamış Tolstoy'un peşini. Bir soru diğer soruya kancasını atmış ömrü boyunca. Düşündükçe kendini bulmanın, hayatın anlamını öğrenmenin peşinde. Tüm sorular ve alınamayan cevaplar intihar düşüncesine kadar sürüklemiş. Anlam vermeye ve bir yola koymak zorunda bir yerden sonra. Başka türlü sorarak cevap aramış yıllarca. Bu zaman kaybının gerekliliğini çok düşündüm kitap boyunca. Hayat telaşının içinde ne kadar biliyoruz hayatımızın anlamını. Mesela bizim bu kabullendiğimiz hayat tam bir belaysa? belkide. Tatmin edici sebeplerimiz var, yaşarken. Bu sebepler hiç değişmiyor. Saklanıyoruz bu cevabın arkasında. Bunun sorusunu bulup cevabını aramak isterdim. Doğru dürüst yaşamak için değmez miydi yılları feda etmeye? Ama hiç olmak korkutuyor gerçekten de insanı. (Bu 'hiç olmak' tabirinin popüler olmasıyla çok da derinleştirilmediğini düşünüyorum artık.) İnanç en önemli özgürlük. İçte bitiyor çünkü. Bedeni kilisede ruhu camide olmanın verdiği özgürlüğü başka şekilde bulamayız. İnananlar yaşayabilenlerdir. Yabancı dilde olan bir kitabı anlamanın en önemli şartı çevirisidir muhakkak. Bu kitabın da çevirisi muhteşem. Dilini anlaşılabilir, en sade şekilde tutmuş. Okunması, okutulması, üzerine konuşulması gereken bir kitap..

İtiraflarımLev Tolstoy · Kaknüs Yayınları · 201723,1bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Reyhan Dağdemir