Şermin Yaşar'ı lise dönemlerimde tanımaya başlamıştım. Sosyal medyada takip ettiğim bir kişilikti kendisi. Önce "Oyuncu Anne" olarak, daha sonra da kendi ismini kullanarak özellikle çocuk gelişimcilere büyük ilham olmuştur. Benim de tanışmayı en çok istediğim kişilerden biridir. Bakmayın anneler üzerine yazmış gibi göründüğüne. Şermin hiç bir yazısında "yapabilirsin, uygulayabilirsin" demez. Çoğul ekler kullanır "yapabilirsiniz, uygulayabilirsiniz" gibi. Dolayısıyla evde çocuklarla sadece annelerin değil, babaların da, abilerin de, ablaların da ilgilenmesi gerektiğini aktarır. Ben abi de değilim abla da değilim. Belki mesleğim gereği ilgim bu tarz kitaplar üzerinde ama ben öğretmen değil farklı bir meslek de seçseydim, bu kitabı gene okurdum. Başında atıf yapmış, kitabı kendi çocuklarına ve canı sıkılan tüm çocuklara armağan etmiş. Ben de kendimi canı sıkılan bir çocuk olarak gördüğüm için bir solukta bitiriverdim. Kitabın içinde tasvip etmediğim bir konu ise çocukların yiyeceklerle ( nohut, bulgur, tuz, irmik vb.) oyunlar oynaması. Nimetle oyun olmaz klişe bir cümle belki ama nimet benim gözümde çok kutsaldır. Mesleğimi icra ettiğim minik bir zamanda da, yeğenlerimle oynadığım zamanlarda da içinde yiyecek olan hiç bir oyunu oynamadım, oynatmadım. Oynatmayı da düşünmüyorum. Şermin bununla ilgili cevap da vermiş okuyuculara ama beni tatmin etmedi malesef. Eğer oyun bulmakta sıkılıyorsanız ve oyunu oyun olduğu için değil de görev olduğu için oynuyorsanız, oynuyorsak, oynattırıyorsak bu kitabı okumalıyız. Çünkü insanlar geleceğe yönelik düşündükleri ve geçmişi hiç ardlarına bırakmadıkları için "an" yok olup gidiyor. Keyifli okumalar..

Oyuncu AnneŞermin Yaşar · Elma Yayınevi · 20141,569 okunma

·

100 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülfeyza Yılmaz